“Hoe vaak komt 't voor dat je binnen dertig seconden ondersteboven bent van een plaat? Polgate grijpt je met openingstrack On The Beach meteen bij de kladden.”
“Poncia en Green hebben samen een plaat gemaakt die hun -vooral in Austin, Texas jubelend ontvangen debuut Home On A Horse- in evenwichtigheid overtreft. Polgate kruipt langzaam uit zijn schulp en is met Greens prachtige stem en evidente songschrijverkwaliteiten een enorme aanwinst voor alt.country adepten en andere fans van pure muziek.” (Platomania)

“De melancholie komt bij bakken naar beneden op deze ‘on-Nederlands’ goede plaat die je drie kwartier lang bij de les houdt. Liefhebbers van americana en rootsrock hebben een groot geheim te ontdekken aan de smaakvol met orgeltjes, mondharmonica, elektrische gitaar en meerstemmige zang ingekleurde songs van de groep rond de Utrechtse klasbak Erny Green. Ergens in de buurt van Neil Young, Jay Farrar en Bonnie ‘Prince’ Billy.” (Metro)

“Amsterdam is een mooie ballad om bij weg te dromen, Mr. Bigshot en Done It All Wrong springen van ironische vrolijkheid bijna uit mijn cd-machine, On The Beach klinkt even relaxed als een middag luieren op een geelgoud strand en op het langgerekte I'm Not Hiding Anymore hoor en voel je de bevrijding van een gekweld artiest.” (Bart Ebisch - www.altcountry.nl)

“Green levert steevast enkele juweeltjes af, dus ook nu weer. Crazy is zo’n juweel, een song die een outtake lijkt van een Stones-album van rond 1970. Toppunt van heimwee & verlangen is Big Bad World, waarop Erny’s dochtertje meedoet. Dit lied toont eens te meer aan dat Green in ons land een van de absolute meesters is in de melancholie.” (Music Maker)

“De elf songs tellende plaat doet niet onder voor menige internationale release. Niet in de ontroerende zang van Erny Green, niet in de ingetogen instrumentatie, niet in de prachtsongs. Polgate speelt met blues, country en folk, houdt zich tussen al die stijlen op, ergens in het midden, maar een ding blijkt continue: het gevoel en de melancholie druipen ervan af.” (LiveXS).

“Green is goed in het schrijven van weemoedige, slepende liedjes, met melodieën die langzaam onder je huid kruipen. Gitarist Ruben Poncia voelt die ingehouden stijl haarfijn aan en lardeert de liedjes met een mooi, subtiel gitaarspel.”
“Bijzonder voor een Nederlandse songwriter is dat Green in zijn teksten welbewust gebruikmaakt van cadans, klankkleur, rijm en binnenrijm. Ze hebben vaak een lyrische of impressionistische inslag.......de plaat klinkt als een klok.” (Paul van der Lecq–Heaven no.5, 2003)

Na het veelgeprezen debuut ‘Home on a horse’ is Polgate terug met ‘Slow train to nowhere’. In de afgelopen jaren heeft de band duidelijk progressie gemaakt. het materiaal van singersongwriter Erny Green heeft internationale allure. De samenzang is vaak prachtig en de sound is mooi uitgebalanceerd; stoer, maar toch verfijnd. “I’m not hiding anymore” is een van de vele mooie songs. De zang van Erny Green, de gitaararrangementen en het subtiele orgeltje maken de song tot het hoogtepunt van de plaat, net als het melancholische “Amsterdam”. (Fret, oktober 2003).